over mij

Ik ben Sonja, getrouwd met Anne-Marie. We hebben twee lieve meiden, Bente (2003) en Sune (2005). November 2010 werd ontdekt dat ik borstkanker had. Alle behandelingen ondergaan en net twee jaar later, toen het allemaal weer wat normaler werd, bleek ik uitzaaiingen te hebben. in eerste instantie in mijn longen en lymfen. Later kwam daar de lever bij en sinds juni zitten ze ook in mijn hersenen.Anne-Marie hield altijd een blog bij. Vanaf april niet meer en nu merk ik dat het toch handig is als mensen wel mee kunnen lezen hoe het gaat, dus vandaar dat ik zelf begin met schrijven.Het verhaal tot april 2014 is te lezen op http://anne-marievader.blogspot.com

maandag 3 november 2014

De rollen zijn omgedraaid. Waar ik eerder altijd aan Anne-Marie vroeg wanneer ze haar blog weer eens ging bijwerken, heeft zij nu al een aantal keer gevraagd wanneer ik weer schrijf. Nou, vooruit dan maar.
Eerst een stukje over de kanker. Er is niet veel nieuws onder de zon. Ik heb braaf twee weken lang de chemopillen geslikt en sinds vandaag ben ik begonnen aan de stop week. Dat is fijn. Deze kuur werd wel wat zwaarder. Ik heb gelukkig nog altijd geen last van de beruchte bijwerkingen, maar ik merk wel dat ik erg moet inleveren qua energie. Pff, alles kost zoveel moeite! Ik hoop dat ik deze week weer wat energie terug krijg! Ongemerkt moet Anne-Marie steeds meer taken van me overnemen. Zo goed hoe ze dat doet. Ik hoef dat niet te vragen, het loopt gewoon op die manier. Nou, niet gewoon misschien, ik ben daar heel blij om!
Ik heb regelmatig last van het gezwel achter mijn borstbeen. Ook heb ik veel hoofdpijn en vergeet ik erg veel. Dat maakt me wel wat huiverig voor de scans die eind november komen. De datum voor de hersenmri staat al vast: 21 november.
Verder hebben we weer erg fijne dagen gehad. Eind van de herfstvakantie een paar dagen in Vlissingen, bij mijn schoonouders. Erg gezellig.

Er is ook Halloween gevierd. Vorig jaar lag ik opeens in het ziekenhuis en zijn Bente en Sune met vriendinnetjes mee geweest. Ik hoorde toen al allemaal erg spannende verhalen. Nu mocht ik het zelf meemaken. En spannend was het! Overal in de wijk hadden mensen zich erg uitgesloofd. Enge zombies liepen rond, hier en daar wat heksen, vuurtjes... Tommie vond het nog het engst van ons allemaal. Ik wist niet dat hij kon traplopen, maar nu verschool hij zich helemaal op zolder.
Na het lopen nog gezellig bij het vuurtje van Martijn wat gedronken. Het was zulk bizar lekker weer dat we wel tot half 10 buiten konden blijven.

Dit weekend had ik zaterdag landelijke korendag van alle zingen voor je leven koren. Dat was in de jaarbeurs in Utrecht. Erg leuk om mee te maken en met wel meer dan 300 mensen samen te zingen.
Mijn schoonouders waren overgekomen om de verjaardag van mijn schoonmoeder bij ons te vieren.
Nadat we eerst met al een hele club mensen op zondagochtend op het lint lekker bewogen hadden (wandelen, rennen, spacescooteren, skaten), gingen we lekker "lunch sprokkelen" bij ons ter ere van haar verjaardag.
Stiekem begint het idee om een leef lef 3 te gaan organiseren toch wel weer te komen.

4 opmerkingen:

  1. Lieve Sonja, ik leef met je mee! liefs, Jacky
    P.S. volgens mij zijn je achtergrondfoto's op Ile de Re gemaakt ?! Wat was het daar fijn he?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een en al respect jullie samen Sonja en Anne-Marie xxx
    Liefs Meryll

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En zo gaat het leven zo gewoon mogelijk verder in huize Vader-Marissink. Met lachen en verdriet. We kijken er met bewondering naar en met een gevoel van machteloosheid. ...en pijn.
    Lieve meiden, we houden van jullie.
    Jullie leven met lef! !! Mama, Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtige sterke familie zijn jullie toch, veel bewondering en veel respect.
    Liefs van ons, Margot

    BeantwoordenVerwijderen