over mij

Ik ben Sonja, getrouwd met Anne-Marie. We hebben twee lieve meiden, Bente (2003) en Sune (2005). November 2010 werd ontdekt dat ik borstkanker had. Alle behandelingen ondergaan en net twee jaar later, toen het allemaal weer wat normaler werd, bleek ik uitzaaiingen te hebben. in eerste instantie in mijn longen en lymfen. Later kwam daar de lever bij en sinds juni zitten ze ook in mijn hersenen.Anne-Marie hield altijd een blog bij. Vanaf april niet meer en nu merk ik dat het toch handig is als mensen wel mee kunnen lezen hoe het gaat, dus vandaar dat ik zelf begin met schrijven.Het verhaal tot april 2014 is te lezen op http://anne-marievader.blogspot.com

woensdag 10 juni 2015

En toen ging het mis

Afgelopen vrijdag had ik mijn petscan van mijn lichaam en een mri van de hersenen. De scans verliepen soepel. Wel een dagje ziekenhuis, maar normaal zit ik daar toch ook op vrijdag voor de chemo.
Maandag kregen we de uitslag al. Ik was heel benieuwd, want het was onzeker of ik nog verder zou gaan voor kuur 7 van de taxol of dat 6 kuren wel even genoeg was en er een pauze zou komen. Dat laatste zou natuurlijk spannend zijn. We mochten lekker op tijd de spreekkamer in. En toen de uitslag. Het was mis! De kanker was op alle plekken door gegroeid. Eigenlijk was het weer zoals de stand was toen ik begon met de taxol. Dát had ik niet zien aankomen! Taxol is dus geen optie meer! De oncoloog had nog een andere chemo. Ik heb dat ooit al 6x in combinatie met andere middelen gehad en je hart mag dit spul maar een beperkt aantal keer. Ik ga het wekelijks krijgen, zodat de bijwerkingen minder heftig zijn als wanneer je een grotere portie per 3 weken krijgt.
Ik mag deze chemo (adriamycin) nog 10-12 keer. 10 tot 12 weken dus maar! Dat vind ik weinig! En daarna? Er is niet zoveel meer. Dan gaat het waarschijnlijk toch allemaal een beetje ophouden. Dat is toch te bizar! We doen nog zoveel leuke dingen, ik wil nog zoveel mee maken. Ik ben heel blij dat ik bijvoorbeeld het afscheid van groep 8 van Bente mee ga maken, maar bij dat van Sune was ik ook zo graag geweest. Het is echt een te stomme ziekte!
Morgen (donderdag) ga ik al beginnen met de chemo. Echt wekelijks gaat straks even lastig worden, we gaan natuurlijk wél heerlijk op vakantie van de zomer. Daar kijken we al zo lang naar uit.
Ik sluit deze treurnis af met wat leuke foto's. Het weekend dat we de uitslag nog niet wisten, hebben we natuurlijk ook weer allemaal leuke dingen gedaan.