Scanweken

Het is druk, zo eind november begin december. Nu zal ieder huis met kinderen dat hebben rond deze tijd, maar hier voelt de druk nu behoorlijk extreem.
Kringen die voorbereid moeten worden, kinderen die Engels en topo moeten leren. Surprises die op tijd af moeten. Nog even een rol voor de sinterklaas musical instuderen. Cadeautjes kopen voor Sint thuis. Anne-Marie die morgen jarig is en ook een cadeau verdient. Ik ben dan 8 december ook nog jarig. Niet niks. Na 11 december is al die druk opgelost.
Maar de grootste druk komt natuurlijk van de scans, die ook deze weken gepland zijn. Vrijdag had ik de MRI. De scan verliep prima. Mijn pac werd fijn op mijn eigen dagbehandeling aangeprikt. De naald mocht blijven zitten tot maandag, scandag twee. Ik denk altijd dat ik pas de zenuwen krijg als ik daadwerkelijk voor de uitslag ga, die is a.s. donderdag. Maar ik merk toch wel dat er nu al lichte stress is. Ik slaap slechter, ik schrok me rot toen het ziekenhuis na de MRI belde (om te vragen of ik vragen voor de pet/ctscan had). Bah. Vandaag is het maandag en krijg ik dus de pet/CT. Anne-Marie gaat mee, dat is fijn.
Gelukkig hebben we deze dagen genoeg afleiding. Dat schreef ik bovenaan dit stukje al. Al die drukte zorgt ook voor leuke momenten. Twee dagen achter elkaar met de meiden lekker de stad in om in het geheim inkopen te doen voor onze lootjes en voor Anne-Marie. Alvast een taartje eten voor haar verjaardag. Dinsdag komt ze zo laat thuis dat een gebakje niet echt haalbaar is. Woensdag is het alweer tijd voor koor en zo kom je bij donderdag....