over mij

Ik ben Sonja, getrouwd met Anne-Marie. We hebben twee lieve meiden, Bente (2003) en Sune (2005). November 2010 werd ontdekt dat ik borstkanker had. Alle behandelingen ondergaan en net twee jaar later, toen het allemaal weer wat normaler werd, bleek ik uitzaaiingen te hebben. in eerste instantie in mijn longen en lymfen. Later kwam daar de lever bij en sinds juni zitten ze ook in mijn hersenen.Anne-Marie hield altijd een blog bij. Vanaf april niet meer en nu merk ik dat het toch handig is als mensen wel mee kunnen lezen hoe het gaat, dus vandaar dat ik zelf begin met schrijven.Het verhaal tot april 2014 is te lezen op http://anne-marievader.blogspot.com

dinsdag 30 december 2014

ziekenhuisperikelen

De bloedtransfusie bleek wenselijk. Ik kon meteen blijven. Ik had de transfusie iets onderschat, ik dacht: hop, even zakje bloed en klaar. Ik kreeg twee zakjes en een heus bed! Het duurde wel 4 uur! Onze hele Amsterdam light tour kwam op losse schroeven te staan. Maar gelukkig kon Anne-Marie het regelen dat we pas 18.30 op de boot hoefden. We redden het allemaal net. De rondvaart was weer erg mooi. Goed begin van kerst op deze manier. Bij de trap van de parkeergarage moest ik halverwege even stoppen om op adem te komen. Toen voelde ik een armpje op mijn rug en 1 op mijn buik. Dat was Sune, ze probeerde me omhoog te helpen. Pffff, tranen in mijn ogen momentje.
We hadden voor de tour nog geen gelegenheid gehad om te eten. Na de rondvaart had Anne-Marie het goede idee om bij MacDonalds eten te halen en het dan thuis op te eten. Feest natuurlijk want zo vaak eten wij dat niet. Om 21.00 uur (honger!) kwamen we bij de MacDonalds aan. Was hij DICHT!!!!!! Belachelijk!!!!
De kerstdagen waren verder erg gezellig. Niet te druk. Eerste kerstdag gezellig én lekker uit eten geweest met de hele familie. Tweede kerstdag naar de film met alle meiden en Monique en Ilanit. We zouden daarna ook uit eten gaan, maar dat ging gezien mijn conditie niet. Dus gezellig met z'n allen naar ons huis en eten besteld. Prima oplossing. De bloedtransfusie was niet het wondermiddel waar ik op gehoopt had :-(
De kortademigheid bleef, werd zelfs erger. Ik kreeg ook vreselijk pijn in mijn kaak. Op de transfusiedag had ik tussendoor nog even een gaatje laten vullen bij de tandarts dus ik dacht dat het daarvan kwam, even afwachten tot het over zou gaan. Maar helaas, dat ging niet over.
Zondag zouden we naar Artis gaan met Martijn, Joriska, Monique en Ilanit en alle kinderen, maar dat hebben we maar uitgesteld. We gingen met een verdunde versie van die groep naar Maarssen on ice. Lekker dicht bij huis, kinderen actief bezig.
Maandag toch maar langs de huisarts gegaan. Ze nam alle tijd voor mij en het bleek dat de pijn in mijn kaak niet van die kies kwam, maar van een ontstoken klier. De ontstekingswaarde van mijn bloed bleek 117 ipv <10! De dokter belde het ziekenhuis en er werd besloten dat ze vandaag in het ziekenhuis verder zouden kijken waar alles nou vandaan kwam. 
De meisjes waren maandagochtend met z'n tweeën met de trein naar putten gegaan. Daar gingen ze lekker schaatsen met opa en logeren, zodat wij naar een etentje konden (afgezegd) en vanmorgen samen naar het ziekenhuis konden.
Netjes om 9 uur werd ik meegenomen door de zaalarts. Daarna werd de pac vast aangeprikt en kon er bloed afgenomen worden. Terwijl dat onderzocht werd, moesten we naar de röntgen om foto's van mijn longen te laten maken.
Daarna weer terug naar de dagbehandeling en wachten. Mijn verpleegkundige kwam melden dat mijn HB nu 6 was, na die transfusie met twee zakjes bloed, had ze hem liever tegen de 7 aan gezien. De rest van de bloeduitslag was er nog niet.
Even later kwam de zaalarts. Er was een verklaring (ook wel eens leuk, een heuse verklaring voor mijn klachten)! Ik heb een longontsteking. Nou jaaaaaaa!! Geen chemo dus vandaag. Met een flinke AB kuur naar huis en morfine voor de eerste dagen. En nu is het doel natuurlijk dat ik langzaam opknap. Dat zou eens even fijn zijn.
Én geen chemo zo vlak voor oud en nieuw. Stiekem ben ik daar ook wel blij mee.
Fijne jaarwisseling allemaal!

3 opmerkingen:

  1. Wat een perikelen allemaal. Ik hoop dat de medicatie aanslaat en jullie gezellig oud en nieuw hebben.
    P.s. Misschien is de McDonald's dan wel open 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een gedoe allemaal weer! Wij wensen jou en Annemarie en de meiden een goede jaarwisseling toe. Ik hoop dat de antibiotica goed aanslaat! Xx Ferry

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat heb je weer veel meegemaakt. Ik hoop dat je je fitter voelt nu de longontsteking wordt behandeld. Zo kortademig dat je niet de trap op kunt, dat is ook geen doen. En wat een schatje, jullie dochter, dat ze je dan wil optillen :-)

    BeantwoordenVerwijderen