chemo

Even geen berichten van mij. Ik dacht dat ik niet zoveel nieuws te vertellen had. Maar eigenlijk is het toch wel weer een blogje waard. Ik heb natuurlijk vorige week mijn eerste chemo gehad. Met wat zenuwen in mijn buik reed Anne-Marie ons erheen. Zenuwen, omdat het toch wel weer een stap is, terug aan de taxol. Het zit nog vers in mijn geheugen hoe naar het einde van de chemo's was, 1,5 jaar geleden. Met frisse tegenzin ging ik op mijn stoel zitten. Ik ben erg blij met het nieuwe ziekenhuis en ook de mooie dagbehandeling, maar 1 ding is jammer: hier zijn geen kamertjes met bedden, ik moest dus in een stoel. De pac aanprikken ging weer soepel. Daarna kwam al snel de kuur. Deze keer hoefde ik niet eerst op bloeduitslagen te wachten, want mijn bloed was onlangs nog getest. Hierdoor duurde de hele zitting maar drie uurtjes. Al snel werd het tweede middel toegediend, tavegil, het is een middel tegen de bijwerkingen van de taxol. De bijwerking van dit middel is dat ik er heerlijk van ga doezelen. Dat gebeurde nu ook weer. Wel lastig, want de diabetesverpleegkundige kwam langs om met mij over de enorm schommelende bloedsuikers te praten. Denk dan maar helder mee, met zo'n slaperig hoofd. Maar het was wel fijn dat ze langskwam en ik er niet nog weer een aparte afspraak voor hoefde te maken.Ik lijk weinig te merken van de taxol. Wel weer wat vermoeider, maar dat is te doen.

Ik heb deze week ook met mijn oncoloog gebeld. Toch, na lang aarzelen, om een second opinion gevraagd bij het AvL. Dat vond ik heel spannend om te vragen. Ik wil namelijk helemaal niet weg hier. En zeker niet bij deze oncoloog. Maar ergens in mijn hoofd zit dan toch een stemmetje dat zegt: misschien is er iets nieuws, misschien zien ze iets over het hoofd, misschien kan ik langer leven. Dus de moed bij elkaar geraapt en gebeld. Gelukkig vond hij het echt helemaal geen probleem en ging hij een brief sturen. Ben erg benieuwd. Ik verwacht er zelf geen wonderen van, maar je weet het nooit.

De rest van de week verliep weer lekker met alle hectiek rond sinterklaas. De meisjes zijn goed verwend op pakjesavond en Sune had heel knap de sinterklaasmusical geopend op school met een monoloog. Ik wist niet dat ze dat zou kunnen!
Gisteren was ik jarig. Ik vier nooit mijn verjaardag, maar nu vroegen mijn ouders of ze langs zouden komen. Dat leek me wel gezellig. Mijn schoonouders waren na sinterklaas ook nog in de buurt, dus die kwamen ook. En nog een paar vriendinnen. Dan voel je je opeens toch echt jarig. Grappig. Anne-Marie had op haar werk bedacht dat we 's avonds wel uit eten konden met de meiden bij de tapasbar. Dat was ook al zo'n goed idee, ik had echt een goede verjaardag!
's Avonds zei ik tegen Anne-Marie dat het wel raar is dat dit misschien mijn laatste verjaardag is. Dat konden we gewoon tegen elkaar zeggen, met droge ogen. Raar hoe een mens in elkaar zit.

Straks ga ik naar de tweede chemo van deze eerste kuur. Ik zie er nog niet tegenop. Het zal nu wel veel langer duren omdat nu wel eerst dat bloed goed moet zijn. Nou ja, tablet mee, boek mee, we komen de tijd wel weer door.
Ik heb het blog van Anne-Marie terug gelezen, van twee jaar geleden. Toen ik ook met de taxol begon. Heel vreemd om te lezen. Toen was ik drie dagen eerder met de chemo begonnen, dus ik ga ongeveer gelijk op.