over mij

Ik ben Sonja, getrouwd met Anne-Marie. We hebben twee lieve meiden, Bente (2003) en Sune (2005). November 2010 werd ontdekt dat ik borstkanker had. Alle behandelingen ondergaan en net twee jaar later, toen het allemaal weer wat normaler werd, bleek ik uitzaaiingen te hebben. in eerste instantie in mijn longen en lymfen. Later kwam daar de lever bij en sinds juni zitten ze ook in mijn hersenen.Anne-Marie hield altijd een blog bij. Vanaf april niet meer en nu merk ik dat het toch handig is als mensen wel mee kunnen lezen hoe het gaat, dus vandaar dat ik zelf begin met schrijven.Het verhaal tot april 2014 is te lezen op http://anne-marievader.blogspot.com

donderdag 2 oktober 2014

rennen, vliegen....

Het was me het weekje wel. Druk, veel dingen aan mijn hoofd. Woensdag was ik echt totaal t overzicht kwijt, maar gelukkig kwam alles goed :-)
Maandag startte ik met de vierde xeloda kuur. Ik heb er nog altijd niet veel last van, al merk ik wel dat alles veel meer moeite gaat kosten. Stiekem word ik er misschien toch wat vermoeider van.
Maar dat mag de pret niet drukken!
Deze week is Mark (mijn broer) over uit Zweden en woensdag kwam hij met mijn moeder mee. Ik had koor (mijn "kanker koor" zingen voor je leven) en hij ging mee kijken en zingen. Wel heel bijzonder dat hij daar ook eens bij kon zijn.
Ondertussen moest mijn moeder Bente op school ophalen voor een spoedbezoekje aan de ortho, werd Sune heel lief door Marjoleine alvast meegenomen naar het feestje van julie, bracht mijn moeder Bente later daar ook heen en dat soort dingen. Druk in mijn hoofd dus of dat allemaal zou lopen.
Daarna weer snel naar Breukelen om de meiden uit het zwembad te vissen omdat we een afspraak in Amersfoort hadden bij het Toon Hermanshuis. Anne-Marie haalde ons bij het zwembad op. Rennen vliegen, maar alles lukte!

Toen ik van de zomer voor de zoveelste keer vrij plotseling in het ziekenhuis lag, bedachten we dat het toch wel erg veel impact op de meiden moet hebben. Het gaat erg goed met ze en je merkt niet dat ze ergens mee zitten, maar toch, het is niet niks, zo'n zieke moeder... Misschien moesten we toch eens gaan kijken wat er aan hulp oid bestaat voor ze.
Ik had contact gezocht met het hdi, maar omdat de regering de normen heeft aangescherpt, zouden ze niet zomaar in aanmerking komen. Ze hebben niet een duidelijke hulpvraag. Dat zou betekenen dat wij heel veel zelf zouden moeten betalen. Daar gaven ze de tip over de kidsgroep bij het Toon Hermanshuis.
Anne-Marie had het met Bente en Sune besproken en omdat er oa veel geknutseld gaat worden, leek t ze wel wat.
Woensdag was de kennismaking met ons vieren en de twee begeleidsters.
Het lijkt ons enorm fijn en goed! Sune was zo enthousiast dat ze op de terugweg in de auto zei: ik heb zin in zaterdag! Dan start het namelijk al en gaan ze een krukje knutselen.
Natuurlijk wordt er ook gepraat. Ze gaan ook in een boekje werken. Ben heel benieuwd. Eens in de maand is dat.

Verder met de week. Vanmorgen kwamen Anneke en Simone, twee oud-collega's van de wenteltrap op de koffie. Alweer 7 jaar geleden dat ik daar werkte en toch komen ze nog! Gezellig.
En morgen gaan we met mijn ouders, Mark en ons vieren lekker eten bij sushi today, daarna gaat Mark zaterdag weer terug naar Uppsala.
Best druk weekje zo, toch?

Foto: Toon Hermanshuis

2 opmerkingen:

  1. Wat een goed plan om de meiden op die manier te laten praten. Er zit vaak meer in zo'n hoofdje als wij vermoeden. Hebben jullie zelf eigenlijk ook hulp met jullie gevoelens.... Je kan dan wel druk zijn maar het is allemaal wel heel heftig. Geniet van je broer en lekker blijven bloggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat fijn voor de meiden en vooral omdat er bij geknutseld wordt want dat doen ze zo graag. Knap zoals jullie de kinderen ook de ruimte geven. En jij vindt het fijn om druk te zijn hè Sonja, leven!
    Wens jullie een hele fijne avond samen, geniet er maar van.
    Wil en Margot

    BeantwoordenVerwijderen