rennen, vliegen deel 2

Wat is dat toch met mij? Vorige week schreef ik nog: druk weekje. Maar deze week deed er weer niet voor onder. En als ik al niks te doen had, "moest" ik van mezelf toch nog naar bison, dingen halen, naar de apotheek, naar de bieb. Ik weet het. Ik doe dat helemaal zelf. Maar ik word er zo héél moe van. Zal blij zijn als ik maandag weer mag stoppen met de xeloda, kan ik even een weekje energie opdoen.
Ik heb gewoon niet zo'n draaiknop: hard, zacht en alles daar tussenin. Meer een drukknop: 's avonds, poef uit, 's morgens weer aan (iets moeizamer).
Ik heb tussendoor wel het ziekenhuis gebeld omdat de pijn achter mijn borstbeen toeneemt, de hoofdpijn en zweet aanvallen ook. Eind van de middag belde mijn oncoloog zelf terug (ook weer zo fijn, ik dacht, hij laat wel wat doorgeven) en afgesproken dat ik in de nacht sterkere pijnstilling krijg en dat we volgende week vrijdag, als ik de afspraak heb, beslissen wat we doen.
Maar al die actie was zeker weer de moeite waard!
Zaterdag de eerste keer kidsgroep in Amersfoort, we brachten de meiden, die er zin in hadden en gingen zelf gezellig Amersfoort in om te lunchen en te shoppen. Wat een leuk stadje is dat zeg!! Vroeger redelijk vaak geweest ("grote" stad bij Putten in de buurt) maar ik herkende niet veel.
Bente en Sune hadden het erg leuk gehad. Helaas was het enige andere kind afwezig. Ze hadden in een boekje gewerkt, een krukje gemaakt. Nou ja, prima!

Maandag hadden de meiden vrij vanwege een studiedag. Mijn moeder had kaartjes geregeld voor duinrell en het tikibad. Daar wilden ze al zoooo lang heen. Tot mijn moeder arriveerde hadden we het geheim weten te houden. Het gebeurt me iets te vaak dat er iets niet doorgaat en ik wil ze niet meer zo teleurstellen. Het was een enorm succes. Wát een glijbanen zijn daar zeg! En oma gewoon als enige in de superenge trechter glijbaan. Dapper hoor! Buiten in het park hadden we al snel de achtbanen ontdekt. Na hier en daar wat angsten overwonnen te hebben, zat uiteindelijk iedereen in de achtbanen en wilden ze nog een keer, nog een keer...

Ik baalde al een tijdje van de sjaals, ze zaten zo glad om mijn hoofd, dat ik vond dat mijn bolle gezicht zo benadrukt werd. Echt heel stom vond ik dat eruit zien. Toen mijn moeder woensdag kwam, zat ik net op internet mutsjes te kijken. We bedachten ons niet langer, sprongen in de auto naar het ziekenhuis waar ze tegenwoordig een speciale mutsen/pruiken winkel hebben en gingen kijken hoe een mutsje zat. Ik vond dat zoveel leuker staan! En toen kreeg ik er zomaar twee cadeau van mijn moeder! Helemaal blij!
Daarna moest ik razendsnel door want ik had een beetje een spannende afspraak.
Ik had een lunch afspraak met Astrid, mijn beste vriendin vanaf eind lagere school. Ik had haar 11 jaar niet gezien! Door fb weer contact en zo kwam die afspraak.
Spannend was het niet, alleen maar heel erg gezellig! Dat gaan we zeker vaker doen!

En zo vliegen de dagen. Vanavond spelletjes avond met Martijn en Joriska en de kinderen. Morgen met Monique en Ilanit Amsterdam in (bij een beetje weer zitten we zelfs op een bootje...) en zondag optreden met mijn koor.
Anne-Marie rent en vliegt mee. Voornamelijk werk, maar ook (weer) extra ortho-afspraakjes van Bente en nou ja, eigenlijk ook teveel om op te noemen.
We rennen en vliegen in ieder geval nog heerlijk samen door het leven!