Home sweet home, oost west enz...

Jaaaaaa!!!! Ik schrijf dit vanaf mijn vertrouwde plekje op de bank! Ik ben dus eindelijk thuis. Het verblijf in het ziekenhuis heeft 11 dagen geduurd. Lang genoeg wel weer.
Vrijdag kreeg ik de punctie in mijn longen. Ik was er zo ontzettend zenuwachtig over. Normaal onderga ik al mijn onderzoeken/ behandelingen en alles gelaten, maar nu was ik echt erg van slag. Gelukkig was Anne-Marie er. Ik werd opgehaald en ze liep mee. We kwamen bij de behandelkamer aan en Anne-Marie dacht dat ze niet mee naar binnen kon. Ik zei dat ze maar gewoon mee moest lopen, ze zouden haar vanzelf wel weg sturen als ze zouden beginnen. Ik werd de kamer binnen gereden en begon spontaan te huilen. Anne-Marie deed voor de gezelligheid maar even mee. De assistente van de longarts probeerde me gerust te stellen. Ze vertelde precies wat er ging gebeuren. Ik moest op de rand van de tafel zitten, beetje voorover gebogen en de longarts zou eerst een echo maken om te kijken waar het vocht zich bevond. Dan zou de verdovingsprik van de huid komen en daarna zou de drain worden ingebracht. De prik van de verdoving zou daarvan het vervelendst zijn. Anne-Marie wilde vertrekken, maar mocht erbij blijven. Ze werd wit, geel, groen, maar bleef er toch bij! Dapper en erg fijn voor mij.
Inmiddels was de longarts binnen gekomen. De voorbereidingen waren klaar en hij wilde de verdovingsprik zetten. Ik zei: "er moet toch nog een echo gemaakt worden?" Nou, vooruit, klodder gel op mijn rug, echo apparaat erop en klaar. Haha, deed hij speciaal voor mij. Hij zei dat er toch zoveel vocht bij mij zat, dat die echo niet nodig was. De verdoving kwam. Die pijn viel erg mee. Ik zette me schrap voor het inbrengen van de drain, maar hij zat al! Piece of cake dus. Anne-Marie had al die tijd tegenover me gezeten en was er ook zonder kleerscheuren doorheen gekomen. Er werd vast wat vocht afgenomen voor onderzoek en we konden weer terug. Wat een opluchting was dit!
De nacht werd een ramp. Niet geslapen, steeds meer morfine erbij, verpleegkundigen die probeerden iets te verzinnen om de pijn te verlichten. Vreselijk.Zaterdag bleek waarom, er was in 1 nacht maar liefst 800cc afgelopen. Mijn longen moesten zich telkens terug plooien en dat doet pijn. De morfine ging standaard omhoog en na die nacht begon ik eindelijk op te knappen!

Al snel liep de drain niet meer, er was al 1300cc uit (+ de eerste 300 voor het onderzoek, ruim 1,5 liter dus!!!). Ze sloten me aan op een actieve pomp om nog restjes eruit te krijgen. Maar nee, het vocht was weg.
De vraag was of er kankercellen in het vocht zouden zitten, als dat zo was, zouden mijn longvliezen geplakt moeten worden. Als je dat niet doet, zou het zomaar kunnen zijn dat je er een paar weken later weer met volgelopen longen ligt. In het eerste vocht werden geen kankercellen gevonden. Ipv heel blij te zijn, mijn drain eruit te halen en mij naar huis te sturen, konden ze niet geloven dat er niks zou zitten en werd er nog een extra monster genomen. Jammer, nog twee dagen extra blijven. Maar beter zo, dan dat de drain eruit zou zijn en zou blijken dat er eigenlijk toch geplakt had moeten worden. Dat plakken gaat nl via de drain.
Vandaag kwam de uitslag. Goed!!!! Ik merkte aan alles dat de afdelingsarts toch niet helemaal overtuigd was, maar de drain mocht eruit en ik naar huis! Toen was het uiteraard toch nog wachten op de longarts om de drain eruit te halen. Zij vertelde heel direct dat het heel goed kan dat het toch door de kanker komt, zodra ik merk dat ik wat kortademig word, moet ik dat melden. Maar ik was blij, naar huis! Anne-Marie was alweer erg dapper en bleef ook bij het eruit halen van de drain. Alweer zo'n appeltje eitje iets! Niks gevoeld, terwijl er toch een slang van een cm of 20 uit mijn rug getrokken werd.
Even afscheid nemen van de verpleging en naar beneden. Heerlijk een broodje gegeten in het ziekenhuisrestaurant met Anne-Marie en mijn moeder en toen.... NAAR HUIS!! YEAH!!!!
Bijkomen en dinsdag eindelijk starten met de tweede taxolkuur (door al het gedoe heeft dat drie weken vertraging opgelopen)