eigen keuze?

Morgen "mag" ik alweer voor de tweede chemo van kuur twee. "Mag" maar veel te kiezen is er natuurlijk niet. Vorige week, bij de eerste, kwam dat even hard binnen. Daar zat ik weer. Op afdeling 5, nog geen week eerder was ik daar ontslagen uit het ziekenhuis en nu zat ik er alweer. In die kleine week was mijn lichaam zonder al het extra vocht en met afnemende longontsteking zomaar weer een beetje als mijn eigen lichaam gaan voelen van binnen. Nu zat ik er dus in de wetenschap dat er weer gif in me gedruppeld zou worden. In de wetenschap dat ik de dagen erna me waarschijnlijk steeds slechter zou voelen. En een keuze? Tja, ik zou ervoor kunnen kiezen niet aan die chemo te gaan, maar dat is eng! Dat doe je niet zomaar even. Dan is het echt wachten op de dood. Dat kan je toch geen keuze noemen? Het werd me even teveel. En toen mijn vaste verpleegkundige er bij kwam zitten en kwam praten, hield ook Anne-Marie het niet meer droog. Maar ja, het "gif" ging lopen, ik ging dutten en we gingen weer verder.
De week die volgde was eigenlijk nog best te doen. Het is natuurlijk nog maar het begin van de kuur, dus de bijwerkingen zijn nog niet zo hevig. Vrijdag was deze keer de slechtste dag. Lichamelijk en daardoor ook geestelijk. Ik merkte dat Anne-Marie het ook erg zwaar had. Uiteindelijk hebben we daarover kunnen praten. Het is ook eenzaam, ziek zijn, partner zijn van een zieke... Ik schreef het al eerder, we hebben allebei zo'n ander perspectief en dat zorgt er soms voor dat je elkaar even kwijt raakt en je je erg erg eenzaam voelt. Anne-Marie die veel alleen zit omdat ik weer op bed ligt, die nadenkt hoe alles zal gaan lopen, ook als ik er niet meer ben. Ik, alleen op dat bed (waar ik overigens meestal heerlijk lig te slapen hoor!) bang voor de pijn die gaat komen. Verdrietig om alle hoogtepunten in het leven van de meiden die ik zal gaan missen. Nee, de vrijdag was niet onze topdag!
Zaterdag voelde ik me beter en we kregen een onverwacht fijn weekend. Eerst de open dag van Broklede. Zo leuk dat ik dat nog kan zien! Dat ik zie hoe blij Bente daar rondloopt. Hoe groot ze al wordt! Geweldig. Na broklede het dagelijkse rusten en toen door naar de verjaardag van Jennie. Dat was een erg gezellige verjaardag en we konden zelfs blijven eten.

Zondag heeft Anne-Marie heerlijk hard gelopen met Joriska. Martijn, de meiden en ik zouden meegaan, maar het weer was zo slecht, dat wij ons in ons huis verschansten met koffie en just dance voor de meiden. Des te trotser ben ik op Joriska en Anne-Marie die wel gewoon hun 5 km aflegden!

We hebben sinds zaterdag de plannen weer opgepakt om ons huis beetje bij beetje lekker op te knappen en we hebben besloten met de woonkamer te beginnen. Als het goed is gaat die in de voorjaarsvakantie geschilderd worden! Leuk!
En nu ga ik morgen weer aan de taxol.
Oh ja, de scan staat gepland voor 6 februari en de alles bepalende uitslag is 9 februari, lekker vroeg in de ochtend.