over mij

Ik ben Sonja, getrouwd met Anne-Marie. We hebben twee lieve meiden, Bente (2003) en Sune (2005). November 2010 werd ontdekt dat ik borstkanker had. Alle behandelingen ondergaan en net twee jaar later, toen het allemaal weer wat normaler werd, bleek ik uitzaaiingen te hebben. in eerste instantie in mijn longen en lymfen. Later kwam daar de lever bij en sinds juni zitten ze ook in mijn hersenen.Anne-Marie hield altijd een blog bij. Vanaf april niet meer en nu merk ik dat het toch handig is als mensen wel mee kunnen lezen hoe het gaat, dus vandaar dat ik zelf begin met schrijven.Het verhaal tot april 2014 is te lezen op http://anne-marievader.blogspot.com

woensdag 19 augustus 2015

Medische update

Het gesprek bij het UMC over de bestraling liep goed.  Waar er sprake was van 1x bestralen, hoorden we nu dat het er 5 achter elkaar zouden worden. 5 Omdat er dan kans is dat de omvang iets afneemt en ik daardoor iets meer plek voor de longen krijg. De pijn kan dan afnemen en ik zou misschien even weer wat meer adem krijgen. Op onze vraag hoe groot de kans was dat er cruciale andere weefsels beschadigd raken, was het antwoord dat dat erg mee viel. Normaal gesproken krijg je meteen een scan waarmee ze gaan berekenen hoe je in de machine precies moet liggen. Helaas was het erg druk en zouden we 2.5 uur daarop moeten wachten. Ik maakte een losse afspraak voor de scan dezelfde middag.
Gisteren werd ik gebeld dat ik vandaag mag beginnen met de eerste bestraling. Dat is mooi, dan ben ik woensdag voor het laatst. Mocht het allemaal mee vallen en soepel verlopen, dan kan ik vrijdag 28-8 zelfs de sauna afspraak met Bianca door laten gaan!
Gisteren gingen Anne-Marie en ik ook naar onze huisarts. We zijn er lang binnen geweest. Praktische zaken besproken over medicatie en dergelijke, maar ook weer over euthanasie en palliatieve sedatie. Zo'n gesprek is erg heftig, voor haar ook merken we. Maar wel weer heel goed om te doen. We hadden het er ook over dat ik heel veel aan mijn lotgenoten contacten heb. Hoe aardig en begripvol iedereen is, zij weten echt wat je doormaakt. Ik gaf aan dat ik het zo jammer vind dat er niet zoiets voor partners bestaat. Dat is toch vreemd? Er zullen genoeg mannen/vrouwen zijn met een dood zieke partner. Pas na het overlijden krijgen zij weer aandacht? Ik vind het maar raar.  Wat ik schreef: herkenning en erkenning doen je zo goed.
Straks dus onderweg naar mijn eerste bestraling. Ik hoop dat het valt als de eerste keren van mij. Niet zoals de bestraling van mijn hoofd.
Ondertussen is er thuis ook nog "even" wat gebeurd. Onze grote meid sliep nog in haar kamer van een 4 jarige. Nu gaat ze naar de brugklas. Hoog tijd dus voor een echte meiden kamer!  Anne-Marie heeft er ongelooflijk hard aan gewerkt. Na de ergste klus, de muren leeghalen,  kwam Anne-Louise helpen behangen. En nu is het toch mooi geworden! Precies voor haar verjaardag klaar. Erg leuk.


1 opmerking:

  1. Heel veel sterkte tijdens en na de bestralingen.
    Kamertje is erg mooi geworden; passend bij een brugklasser/puber.

    Wat betreft partnerondersteuning: https://martevansanten.wordpress.com/2014/04/03/kanker-heb-je-samen/
    Hierin wordt daarover gesproken, misschien dat het betreffende forum daarin voorziet? Geen ervaring, maar misschien biedt het iets.

    Groeten, Maureen

    BeantwoordenVerwijderen